Σχέση ζωής

Η μάνα είναι ο πρώτος άνθρωπος με τον οποίο συμβιώνουμε, ο πρώτος άνθρωπος που μας κρατάει στην αγκαλιά του, ο πρώτος άνθρωπος που αντικρίζουμε, που ακούμε, που μυρίζουμε που γευόμαστε που ακουμπάμε. Η πρώτη σχέση αγάπης αλλά και μίσους. Ο πρώτος άνθρωπος με τον οποίο τσακωνόμαστε. Ο άνθρωπος που μας αγαπά με όλη τη δύναμη της ψυχής του, που θα έδινε τη ζωή του για μας. Ο άνθρωπος που στο όνομα της αγάπης του για εμάς μπορεί να μας απογειώσει ή να μας καταστρέψει.

Τα μάτια της μάνας είναι τα πρώτα που αντικρίζουμε, είναι αυτά που αναζητούμε σε όλη μας τη ζωή. Είναι αυτά τα ματιά που όταν τα κοιτάμε ξέρουμε εάν είμαστε καλοί ή κακοί, όμορφοι ή άσχημοι, αποδεκτοί ή μη αποδεκτοί, πετυχημένοι ή αποτυχημένοι, την κάνουμε περήφανη ή όχι.

Η μάνα που θα μας δώσει χώρο να γίνουμε ανεξάρτητοι και δυνατοί ή που θα μας κρατήσει κοντά της και δίπλα της για πάντα. Η μάνα της οποίας το παιδί είναι προέκταση, είναι ο καθρέπτης μέσα στον οποίον δε βλέπει άλλον από τον εαυτόν της.

Η μάνα που πάνω απ’ όλα είναι και αυτή άνθρωπος. Θα θυμώσει, θα ζηλέψει, θα αγαπήσει, θα φροντίσει τον εαυτόν της. Έχει κι εκείνη ανάγκες όμοιες με των παιδιών της. Θέλει να αγαπηθεί, έχει ανάγκη κάποιον να τη φροντίσει, κάποιον να τη νοιάζεται.

Η μάνα που είχε κι εκείνη μία μάνα που είχε μία μάνα που είχε μία μάνα...